domingo, 29 de mayo de 2011

Algún día de historia ya pasada

 Para qué narrar la historia? Dejémonos llevar y que el tiempo decida lo que quiera. Vivir el momento, que significa eso si no lo vivo a tu lado? Es una historia que nunca se acaba. Es un bucle del que nunca logramos salir. Mientes al quererme y te engañas al no quererme. Es todo lo mismo... Es igual, pero en momentos diferentes, en vidas oportunas. Si nuestros mundos se han visto implicados en lo mismo será porque el destino desea algo de nosotros. Si es bueno o malo eso nosotros nunca lo llegaremos a saber. Nadie podrá llegar a saberlo. Tal vez dentro de unos años nos volvamos a encontrar y nos volveremos a querer. O igual no. Lo que tengo claro es que, hoy por hoy, nuestra llama aun no se ha apagado. Sigue tan brillante y luminosa como siempre. Más descuidada tal vez. Pero sigue con su llama, una llama extraña. Antes era grande, ahora ya no, pero que más da eso? Nos sigue gustando el fuego, y por eso nos gusta ella. Seguimos amando el peligro de lo imposible, de lo improbable, de lo nunca visto. Seguimos queriendo vivir al límite y nunca dejaremos de quererlo. Seguimos sintiendo los abrazos igual que los sentíamos antes. Son cosas que nunca cambiarán, lo quieran los demás o no lo quieran :)

domingo, 15 de mayo de 2011

Querida Rosemary

 Rosemary, eres parte de mí y sabes que lo eres.
Rosemary, por favor, sé parte de mí.
La verdad no va a cambiar la manera en la que tú mientes
La juventud no va a cambar la manera en la que tú mueres.
Querida, te escapaste de mí...
Partida falsa, corazones jóvenes partidos en dos
Recoger los pedazos cayendo a tu alrededor
Huiste corriendo, era lo correcto en el momento justo
¿Puedo seguir y seguir una y otra vez más?


No era una vida ordinaria, claro que no.
Estaba abrazado, lo estaré a partir de ahora.
Por una vez desapareceré... Sí, lo haré


Ahora te escapas, siempre lo haces...
Querida Rosemary



A perdición

 Todos os amantes que afogaron a súa paixón coa caída da noite, ao averno irán. Non hai piedade para ninguén. Nin para os mortos nin para os vivos. Cadeas perpetuas acompañarán o seu corazón o resto das súas putrefactas vidas. As serpes que percorreran o seu corpo ata devoralo por completo serán a única mostra de vida que sentirán na súa estancia. Morte, morte e destrucción para todos. Para aqueles que acabaron coa vida doutras persoas por un trozo de carne, por aqueles que traizoaron á persoa que máis os amaba. Orfos, pais, ladróns, hipócritas, asasinos, xente sen rostro e con só un coitelo na man. Sangue por todas partes, derrochada e que cae lentamente polas rúas da perdición. Non haberá unha morte mellor para ninguén. Sufrimento para todos, atrapados no abismo da dor, nun castigo do que endexamais poderán escapar. Aqueles que cometeron os sete pecados capitais -gula, envexa, luxuría, pereza, ira, avaricia e soberbia - castigados serán a convivir coas bestas máis temibles dos 7 infernos. Agora só podedes suplicar ao demo que non condene as vosas almas, nun intento van de comprender a vosa desdichada vida.

sábado, 14 de mayo de 2011

Una semana.

 Si, ayer hizo una semana. Una semana desde la primera vez que te dije que te quería. Una semana desde la primera vez que te dejé de ver con los ojos de un imposible para poder verte a mi lado. Y ahora no sé como darte las gracias por todo. ¿Y qué si es demasiado pronto para decirlo? Me da igual, te quiero. Y no quiero dejar de decirlo, porque vale que me dé vergüenza, pero estoy segura de que es lo que siento. Porque me has ido demostrando a lo largo de la semana que eres la persona con la que quiero pasar el resto de los días. La persona que estaba buscando y no daba encontrado, la que se preocupa por mí, la que pasa las tardes hablando conmigo si estoy enferma, la que me ha ayudado durante tanto tiempo y, sobre todo, la persona que ha conseguido algo que nadie conseguía en mucho tiempo: hacerme feliz. Porque sí, me hace feliz estar a tu lado, muy feliz. Y me hace feliz recordar todos aquellos momentos contigo y poder sonreír y pensar: él estaba allí entonces, él ya era parte de mi vida. Tú me tuviste que aguantar todo este tiempo, cuando estuve feliz, cuando estuve borde, cuando pasamos el uno del otro y... Siempre, no sé, desde que te conocí te guardo un lugar en mi corazón. Y aunque sentía de verdad que te quería, no sé porqué nunca lo dije, tal vez porque no eran mis mejores momentos, o tal vez porque no tenía claro lo que sentía. Y claro, el mejor recuerdo que tengo de todos los recuerdos es aquella noche en la piscina, abrazados, juntos. Y ese es uno de los momentos en los que sentí que no había nadie alrededor, que estábamos solos en el universo, que encajábamos perfectamente. Y quiero otra noche como esa. Quiero abrazarte en medio del agua y mirarte a los ojos y poder susurrar a tu oído un ''te quiero'' que suene inmenso. Y no me importa esperar, pero ese día se cumplirá, ya lo verás.
Y ahora te echo de menos, porque no te pude ver, y eso me hace sentirme vacía y melancólica. Y entonces me di cuenta de que realmente te quería, de que no era solo una sensación mía. De que quiero que formes parte de mí cada día, cada hora, cada instante. Y hacer un mes, y dos, y tres, y cuatro... Y un año, y dos, y tres... Y que pase el tiempo y sigas a mi lado, y poder caminar por la calle de la mano, y ser feliz, feliz de verdad. Porque me comprendes (al menos eso creo yo). Comprendes cuando lo paso mal, comprendes cuando estoy feliz, incluso cuando me dan venadas de las mías... ¿Y sabes que es lo mejor? Que te quiero por todo eso. Te quiero por todo lo que tú eres y por todo lo que me haces ser. ARL siempre.

miércoles, 11 de mayo de 2011

Ohhh, estoy harto de la duda,
vivir en la luz de la certeza.
Sur…
Vínculos crueles.
Los sirvientes tienen el poder
hombres perros y sus mujeres mezquinas
cubren con míseras sábanas a nuestros marineros
Estoy harto de malas caras
observándome desde lo alto de su torre de T.V.
Quiero rosas en mi mesa de jardín. ¿Entiendes?
Bebes reales, rubís.
Deben ahora reemplazar a abortados extranjeros en el fango
Estos mutantes, serán comida de sangre
para las plantas.

Nos esperan para llevarnos
al jardín dividido.

Conoces la palidez y el temblor
de la muerte que llega en horas insólitas
sin avisar, sin cita previa
como una horrible invitada
con la que te acostaste?
La muerte hace ángeles de todos nosotros
y nos da alas donde teníamos hombros,
suaves como garras de cuervo.

No más dinero, no más vestidos lujosos.
Este otro reino de lejos parece mejor
hasta que su otra mandíbula revela el incesto.
No iré!
Prefiero un festín de amigos a una familia grande.




lunes, 2 de mayo de 2011

Tarde para pedir perdón

Estoy colgando de tu cuerda, que me mantiene a 10 pies sobre el suelo, y estoy oyendo lo que dices pero no puedo hacer ningún sonido. Me dices que me necesitas, luego te vas y me cortas, pero espera. Me dices que lo sientes, no pensabas que me giraría y diría... Es  muy tarde para pedir perdón, demasiado tarde.
Tuve otra oportunidad, tuve otra caída. Tuve otro disparo por ti. Y te necesito como un corazón necesita su latido, pero eso no es nada nuevo. Te quise con un fuego rojo, que ahora se está volviendo azul y tú dices... ''lo siento'' como el ángel en el cielo que pensé que eras... Pero lo siento, es demasiado tarde para pedir perdón :')

domingo, 1 de mayo de 2011

I can be your hero

¿Bailarías  si yo te lo pido?
¿Correrías  y nunca mirarías atrás?
¿Llorarías  si me vieras llorar?
¿Salvarías mi alma esta noche?

¿Te estremecerías  si yo toco tus labios?
¿Reirías?
Oh, por favor dímelo
Ahora morirías  por aquel que amas
Tenme en tus brazos esta noche

Puedo ser tu héroe
Puedo besar lejos del dolor
Me quedaré contigo por siempre
Puedes quitarme la respiración

¿Jurarías  que siempre serás mía?
¿Mentirías?
¿Recordarías?
Mi ángel, ¿he perdido mi razón?
No me importa, tu estás aquí esta noche